โอลด์อิงลิชชีปด็อก

โอลด์อิงลิชชีปด็อก (Old English Sheepdog (OES)) สุนัขพันธุ์ใหญ่หางยาวสีเทาและลำตัวมีขนสีขาว เป็นพันธุ์ใหญ่ของสุนัขที่พัฒนามาในประเทศอังกฤษ สุนัขพันธุ์นี้มีขนยาวมาก ปรกคลุมทั้งใบหน้าและดวงตา 

ชื่อเล่นของมันคือ bobtail “เจ้าหางบ๊อบ” ซึ่งเรียกมาจากการตัดหางสุนัขแบบหางเรือที่นิยมกันแต่ก่อน พันธุ์นี้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสุนัขที่ใช้ในโฆษณาสีทาบ้านของ Dulux ทำให้เป็นที่รู้จักกันมากในปัจจุบัน

เจ้าสุนัขพันธุ์ใหญ่นี้ มีขนปุกปุย หนา ยาวเหมือนเสื้อโค้ทเป็นเอกลักษณ์ ยิ่งสมัยก่อนที่นิยมแต่งหางสุนัขพันธ์นี้ให้กลมแล้ว ยิ่งทำให้มันเหมือนหมีแพนด้ามาก แต่ในบางสายพันธุ์ก็ถูกพัฒนาให้มีหางที่เป็นบ๊อบธรรมชาติ โดยไม่ต้องตกแต่ง 

ท่าทางของโอลด์อิงลิชชีปด็อกจะยืนตัวตกลง ตอนมันยืน หางก็จะตกต่ำลงกว่าสะโพก ทำให้บางครั้งขนที่ยาวมากส่วนหางจะตกลงด้วย

ขนาดตัวของสุนัขพันธุ์นี้จะสูงประมาณ 61 เซนติเมตร โดยที่ตัวเมียจะตัวเล็กกว่าตัวผู้ น้ำหนักโดยเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ 46 กิโลกรัมสำหรับตัวผู้โตเต็มวัย สีขนของโอลด์อิงลิชชีปด็อกจะเป็นสองสีปนกัน ระหว่าง ขาว กับสี เทา บางครังก็จะมีสีเทาออกฟ้าแซมอยู่เล็กน้อย แต่จะเป็นขาวส่วนใหญ่ ขนชั้นในจะทำหน้าที่กันความชื้น โดยลูกสุนัขเกิดใหม่ จะมีสีดำและขาว แล้วจากนั้นสีก็จะเป็นจางลงเมื่อโตขึ้น

เรื่องหางของเจ้าโอลด์อิงลิชชีปด็อก ได้เป็นที่ถกเถียงมากในประเทศต่างๆ ว่าควรจะตัดหรือไม่ โดยบางประเทศที่เก่าแก่ ได้มีการคัดค้านเรื่องการตัดหางสุนัข หรือบางประเทศเช่นอเมริกา มีการตั้งมาตราฐานว่าควรจะตัดหางสุนัขห่างจากตัวมากเท่าใด เมื่อสุนัขพันธุ์นี้ไม่ได้เกิดมามีหางสั้นแต่กำเนิด 

โดยเชื่อว่าประเพณีการตัดหางนี้มีมาแต่สมัยศัตวรรษที่ 18 จากกฎหมายกำหนดลักษณะของสัตว์ที่นำมาใช้แรงงาน เพื่อให้มีลักษณะคล่องตัวกับการทำงานมากที่สุด

สุนัขพันธุ์นี้ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่ามีถิ่นกำเนิดในประเทศใด แต่ได้รับการพัฒนาขึ้นทางฝั่งตะวันตก ของประเทศอังกฤษบริเวณเมือง DEVON,SOMRSET และ DUCHY เป็นต้น ปรากฏให้เห็นในครั้งแรกจากภาพวาดตั้งแต่สมัย 1771 และสมัย 1800 ทางฝั่งเมื่อตะวันตกเก่าแก่ของประเทศอังกฤษ ปรากฏในรูปของสุนัขพันธุ์ Bearded Collie ซึ่งเชื่อว่า ต่อมาได้ถูกพัฒนาสายพันธุ์ กับ Russian Owtchar เพื่อให้ได้ขนแบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

ต่อมาได้มีการจัดแสดงนิทรรศการ เกี่ยวกันสุนัขพันธุ์นี้ในเบอร์มิงแฮม ประเทศอังกฤษ แต่เรียกกันในนาม Shepherd's Dog ปี 1873 แต่ในตอนนั้นสายพัน์ยังไม่เป็นที่ยอมรับนัก เนื่องจากคุณภาพของสุนัขยังไม่ดีพอ หลังจากนั้นจึงได้พัฒนาขนต่อโดยคงขนาดตัวไว้ จนเป็นที่รู้จักกว้างขวางในปี 1907 ก็ได้มีการส่งออกสายพันธุ์ไปยังอเมริกา

จากข้อมูลของสัตวแพทย์ แสดงให้เห็นว่าอายุของโอลด์อิงลิชชีปด็อก จะอยุ่ที่ประมาน 6.9 ปี แต่ในบางประเทศก็สามารถบันทึกได้ถึง 11.19 ปี ในอเมริกามีองกรที่ทำหน้าที่รักษามาตราฐานสายพันธุ์ชื่อ The Old English Sheepdog Club of America sponsors มีการสนันสนุนการขยายพันธุ์ และส่งเสริมการซื้อขายสุนัขพันธุ์นี้อีกด้วย 

โรคประจำของสายพันธุ์นี้ที่สำคัญสุดคือ มะเร็ง และโรคอื่นๆได้แก่ ไทรอย โรคผิวหนังอักเสบ โรคพยาธิในตับ HD, PRA โรคเบาหวาน โรคมะเร็ง รวมถึงโรคทั่วไปของสุนัขขนหนา 

เมื่อซื้อขายลูกสุนัขก็ควรตรวจสอบโรค ที่มีมาแต่กำเนิดให้ละเอียด ส่วนสำหรับสุนัขชรา ขนยาวที่ปรกตาก็เป็นอันตรายต่อการมองเห็นของสุนัขเช่นกัน ต้องหมั่นรักษาความสะอาดของขนสุนัข เพื่อหลีกเลี่ยงโรคผิวหนัง และหมั่นทำความสะอาดบริเวณตาอยู่เสมอ